استان مازندران (Mazandaran) (مازِرون یا مازِندِرون) در شمال ایران و در ساحل جنوبی دریای مازندران می‌باشد.
مرکز این استان زیبا ساری است و همسایه های این استان، استان های گلستان، سمنان، تهران، البرز، قزوین و گیلان است.
این استان از نظر تراکم جمعیت یکی از پرجمعیت ترین مناطق ایران است.
قله دماوند که بلندترین کوه ایران و مرتفع ترین آتشفشان آسیا و خاورمیانه است در استان مازندران و در شهرستان آمل قرار دارد.
این استان دارای پتانسیل بالایی برای گردشگری است که در اکثر سال پذیرای مهمانانی از اکثر نقاط ایران می باشد.
استان مازندارن ۲۳٬۷۵۶ کیلومتر مربع (۱٫۴۶ درصد) وسعت دارد.
مازندران به دلیل جغرافیای متنوعی که دارد، شامل دشت ها، چمنزارها، جنگل‌های هیرکانی با صدها گونه گیاهی بی نظیر در جهان است و آب و هوای گوناگون آن از سواحل شنی با پست‌ترین نقطه، تا کوه های ناهموار و همیشه پوشیده از برف البرز بسیار شناخته شده‌است. این استان یکی از هفت آتشفشان معروف دنیا، یعنی کوه دماوند را در خود جای داده است.
زبان مازندرانی کنونی که به اشتباه با نام گیلکی خوانده می شود زبان تبری است که برگرفته از نام سرزمین تبرستان است. زبان تبری یکی از ارزشمندترین میراث های فرهنگی ایران محسوب می شود چرا که این زبان از معدود زبان های ایرانی است که از زیرشاخه های زبان کاسپین و نیز ادامه زبان پهلوی اشکانی به شمار می رود.
مردم استان مازندران تحولات اعتقادی، دینی و مذهبی متعددی را پشت سر گذاشته اند. اولین اقوام بومی مازندران، (کاسی ها و تپوری ها و آماردها) عناصر طبیعت را می پرستیدند. سپس آیین دیوان یا پرستش روشنایی و خورشید در مازندران رواج یافت و پس از آن مردم این سامان به اعتقادات زرتشتی گری گرویدند. دین زرتشتی تا پایان قرن سوم هجری در برخی از نقاط مازندران، حضور خود را حفظ کرد. با ورود اسلام به ایران (در حدود اواخر قرن اول و اوایل قرن دوم هجری) به تدریج دین اسلام در مازندران نیز نفوذ کرد.
اسلام آوردن مردم مازندران بیشتر بر مبنا و روش های صلح آمیز و کوشش های داعیان علوی زیدی بوده است. از میان مذاهب اسلامی، ابتدا مردم مازندران پیرو مذاهب سنت و جماعت شافعی و حنفی شدند. درباره چگونگی و علل گرایش و اسلام آوردن مردم مازندران باید گفت که نارضایتی مردم و ستم حکومت های محلی مازندران و اسلام آوردن برخی از حکام محلی کوچک تاثیر عمده ای داشته است. در مرحله بعدی مردم مازندران در آغاز به شیعه زیدی و بعدها به شیعه دوازده امامی روی آوردند. استمرار و رشد و گسترش مذهب شیعه در اثر علاقه و اعتقاد قلبی مردم، شعارهای عدالت جویانه داعیان علوی و گرایش های شیعی حکام محلی یعنی سادات مرعشیان مازندران و پا دوسبانان رویان و رستمدار (نور و کجور بعدی) ممکن گردید.
