این دنیا چیز های عجیبی دارد که هنوز کسی آنها را نیافته است.
بعضی از چیز ها را انسان توانسته کشف کند مانند پرندگان؛ پرنده هایی که به پرنده های بهشتی معروف اند، بسیار زیبا هستند؛ اما پرنده ای که زیباترینِ پرندگان است، به پرنده ابر ها مشهور است.
این پرنده به خاطر این که ابرها، رحمت و نعمت را در دل خود جای داده اند، به این اسم شهرت دارند.
این پرنده، پرهای خیلی نرمی دارد و همانند ابریشم لطیف و گرانبها است.
کاکلش از جنس خداست و دمش را رنگ های قرمز، زرد و آبی احاطه کرده اند.
پرنده را در دستانم میگیرم.
انگار کمی کثیف شده است.
با دستمالی آن را تمیز می کنم.
به احتمال زیاد فهمیده اید که این پرنده چیست؟
بله، این پرنده کتاب است.
برگ های این کتاب از ابریشم هم ارزشمند تر است.
در دل خود حکمت و رحمت جای داده است.
وقتی کتاب را باز می کنم، رقص کلمات دیوانه ام میکند.
مرا بسوی خویش می خواند.
از من می خواهد که با او دوست شوم. مشتاقانه منتظر این حرفش بودم و با علاقه دوستی اش را می پذیرم.
خاک چگونه زهره دارد که دوست من را کثیف کند.
حالا من دوستی دارم که از همه دوستانم بهتر است.
شما نمی خواهید دوستی همانند او داشته باشید؟
کتاب های خاک گرفته، از بهترین دوستان هستند. آنها درس هایی به ما می دهند که از مشکلات بدون تجربه کردنشان، عبور کنیم. آنها آرامش را به ما هدیه می دهند. مسیر جدیدی را مقابلمان قرار می دهند.
امیدوارم کتاب های خاک گرفته، این موجود دوست داشتنی، مسیر زندگی اتان را هموار سازد.
