اگر به زیبایی های آفرینش نیک بنگریم، درمی یابیم که در این گیتی پهناور، موجودات فراونی هستند که هر یک با ظرافتی دقیق آفریده شده و بسیار هوشمندانه برنامه ریزی شده اند تا به اهداف پویای خود برسند.
با خود می اندیشم:
آفریدگار این زیبایی ها کیست؟
چه کسی این دریای ژرف، کوه های استوار و زمین پهناور و آسمان بی انتها را آفریده است؟
اگر با چشم دل به تماشای هستی بنشینیم و با روح پاک زندگی کنیم، پاسخ این پرسش های هزار گره فلسفی را می یابیم.
چشم دل باز کن که جان بینی
آن چه نادیدنی است، آن بینی
کافی است کمی به صدای بارش باران و چهچهه دل انگیز بلبلان گوش جان بسپاریم تا گوشه ای از صدای پروردگار حکیم را بشنویم و به صورت های خداوند در این عالم توجه کنیم تا گوشه ای از جمال او را ببینیم.
تأمل در آیینه دل کنی
صفایی به تدریج حاصل کنی
آری، قطعا با تفکر در نشانه هایی که وجود دارد، می توان خدا را شناخت.
شناخت خداوند باعث می شود زندگی ما هدف دار شود.
پس با جان و دل خدا را پرستش کنیم و سر تعظیم در برابر عظمتش فرود آوریم.
به درگاه لطف و بزرگیش بر
بزرگان نهاده بزرگی ز سر
و یادمان باشد که او فراتر از هر قدرت و شکوهی است و همه هستی در برابر او وجودی ندارد.
