می‌گویند ما صدای وزوز می‌دهیم و خیلی ها از شنیدن صدای ما می‌ترسند و فرار می‌کنند! من که چیزی نمی‌شنوم، اما حتما صدای زیبایی است. ما زنبورها در هر ثانیه دویست بار بال می‌زنیم و این حتما صدای فوق العاده ای ایجاد می‌کند.
بعضی وقت ها غصه می‌خورم از اینکه ما زنبورها ناشنوا هستیم و برای ارتباط برقرار کردن فقط از شاخک ها و پای‌مان استفاده می‌کنیم. چقدر قشنگ می‌شد اگر من صدای دوستانم را می‌شنیدم. چه می‌شود کرد؟ به هر حال زندگی ما خیلی زیباست. همیشه همدم گل ها و گیاهانیم و دسته جمعی با زنبورهای دیگر زندگی می‌کنیم و عسل می‌سازیم. اگر انسان ها اذیت‌مان نکنند و از کشته شدن نترسیم هیچوقت نیش نمی‌زنیم. راستی چرا از صدای ما می‌ترسید؟
صدای وزوز ما می‌تواند یک موسیقی زیبا در طبیعت باشد؛ فقط کافی است چشم هایتان را ببندید و خوب گوش کنید.
